υποικουρώ

-έω, Α

1. (αμτβ.) α) μένω στο σπίτι κρυμμένος

β) μτφ. ενυπάρχω χωρίς να φαίνομαι («μῑσος τὸ ὑποικουροῡν», Ιώσ.)

2. (μτβ.) α) ασχολούμαι με κάτι ή μηχανεύομαι κάτι κρυφά, χωρίς να γίνομαι αντιληπτός

β) διαπλέκω μηχανορραφίες

γ) ασκώ μυστική επιρροή σε κάποιον

δ) εισχωρώ κρυφά, παρεισδύω

3. (η μτχ. ουδ. πληθ. παθ. παρακμ. ως ουσ.) τά ύπῳκουρημένα

μηχανορραφίες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + οἰκουρῶ «μένω άγρυπνος για να φυλάξω το σπίτι»].